H Διακριτή Δοκιμαστική Εκπαίδευση (DTT) είναι ένας τρόπος διδασκαλίας που περιλαμβάνει τη διάσπαση μεγαλύτερων δεξιοτήτων σε μικρότερες συνιστώσες. To DTT έχει τρία διακριτά μέρη:
- Προηγούμενο: η παρουσίαση του εκπαιδευτή.
- Συμπεριφορά: η αντίδραση του μαθητή.
- Συνέπεια.
To DTT διευκολύνει την ανάπτυξη μιας νέας δεξιότητας απλοποιώντας το έργο και παρέχοντας ευκαιρίες για εξάσκηση, ενώ παράλληλα λαμβάνει ενίσχυση για τη σωστή απάντηση.
Στο DTT ξεκινάμε με τη διδασκαλία ενός μόνο αντικειμένου χρησιμοποιώντας προτροπή και ενίσχυση των σωστών απαντήσεων μέχρι ο μαθητής να επιδείξει την ικανότητα να εκτελεί τη νέα δεξιότητα.
Θα μπορούσαμε να διδάξουμε τα χρώματα ξεκινώντας με το κόκκινο. Θα ζητούσαμε από τον μαθητή να δείξει το κόκκινο, θα δίναμε μια προτροπή, αν χρειάζεται, και στη συνέχεια θα ενισχύαμε τη συμπεριφορά (αυτό το ονομάζουμε μαζικές δοκιμές). Στη συνέχεια θα προχωρούσαμε στη διδασκαλία του κίτρινου χρώματος και θα ενισχύαμε αυτή τη δεξιότητα. Αφού κατακτηθούν και τα δύο χρώματα όταν παρουσιάζονται μόνα τους, τότε ζητάμε από τον μαθητή να δείξει είτε το κόκκινο είτε το κίτρινο όταν οι δοκιμές αναμιγνύονται (αυτό το ονομάζουμε τυχαία εναλλαγή). Αφού ο μαθητής μάθει να δείχνει μια ποικιλία χρωμάτων όταν οι δοκιμές αναμειγνύονται, μπορούμε να τον διδάξουμε να λέει το όνομα κάθε χρώματος. (Pratt & Stewart, 2018)
Κατά τη διάρκεια του DTT λαμβάνονται δεδομένα από την ανταπόκριση του μαθητή, ώστε ο δάσκαλος να μπορεί να προσδιορίσει πότε κατακτάται μια νέα δεξιότητα. Το DTT είναι αποτελεσματικό στη διδασκαλία δεξιοτήτων όπως η ακολουθία οδηγιών, η αντιστοίχιση, η αναγνώριση και η ονομασία αντικειμένων και εικόνων. Δεν συνιστάται για τη διδασκαλία επικοινωνιακών ή κοινωνικών δεξιοτήτων.
Το μοντέλο μοιάζει ως εξής (Lizard Centre, 2017):
Επειδή τα άτομα με αυτισμό μαθαίνουν καλύτερα μέσω της επανάληψης, αυτή είναι μια άμεση και σκόπιμη στρατηγική διδασκαλίας που πολλοί επαγγελματίες πρέπει να χρησιμοποιούν. Τα προγράμματα DTT περιλαμβάνουν συνήθως αρκετές ώρες, μήνες ή και χρόνια διακριτικών δοκιμών. Τα πλεονεκτήματα που μπορεί να έχει η εκπαίδευση με διακριτές δοκιμές περιλαμβάνουν:
- Οι δεξιότητες αναλύονται σε διακριτά στοιχεία που είναι ευκολότερο να μάθουν οι μαθητές με αυτισμό.
- Οι σύντομες δοκιμασίες μεγιστοποιούν τις πιθανότητες του μαθητή να ολοκληρώσει τις εργασίες με επιτυχία και παρέχουν πολλές ευκαιρίες για ενίσχυση. (Prat & Steward, 2018)
Ενώ πρόκειται για ένα χρήσιμο εργαλείο εκπαίδευσης, υπάρχουν μειονεκτήματα στη χρήση μόνο της εκπαίδευσης με διακριτές δοκιμές. Σε γενικές γραμμές, τα άτομα με αυτισμό υπερέχουν στην απομνημόνευση και δυστυχώς η απομνημόνευση συχνά συγχέεται με την πραγματική κατανόηση ή αντίληψη.
Τα άτομα με αυτισμό έχουν επίσης δυσκολίες με τη γενίκευση. Εάν παρέχονται μαζικές δοκιμές με τα ίδια υλικά, τις ίδιες φράσεις και στο ίδιο περιβάλλον, οι ειδικοί δεν μπορούν να πειστούν ότι ο μαθητής θα μπορέσει να εξασκήσει τη δεξιότητα ή να ανακτήσει τη γνώση με νέα υλικά και σε νέα περιβάλλοντα. Η γενίκευση και η χρήση στον πραγματικό κόσμο θα πρέπει πάντα να προγραμματίζονται σκόπιμα στο πλαίσιο των προγραμμάτων DTT.
Τελικά, η επίτευξη οποιασδήποτε στρατηγικής μπορεί να μετρηθεί από το πόσο καλά οι μαθητές εκτελούν μια δεξιότητα σε μη εκπαιδευτικά πλαίσια. Αυτό θα πρέπει να εξετάζεται στα αρχικά στάδια κάθε προγράμματος.
Τα βήματα που πρέπει να ακολουθηθούν κατά την εφαρμογή αυτής της μεθοδολογίας με ένα άτομο με αυτισμό επισυνάπτονται στο παράρτημα 1 (Bogin et al 2010).
