4.9. Συνεργατική εργασία και διεπιστημονική ανάθεση εργασιών
Η ανάπτυξη ενός σχολικού περιβάλλοντος χωρίς αποκλεισμούς για τους/τις εκπαιδευόμενους/ες/ες με ειδικές ανάγκες αποτελεί στοχευμένη ατζέντα στα υποχρεωτικά σχολεία.
Αυτό διασφαλίζει ότι η ισότητα ευκαιριών είναι εγγυημένη με το άνοιγμα και την παροχή πρόσβασης στο κανονικό σχολικό σύστημα για όλους τους/τις εκπαιδευόμενους/ες/ες, ανεξάρτητα από τα ατομικά τους χαρακτηριστικά. Ωστόσο, οι εκπαιδευτικοί φορείς πρέπει να ασχοληθούν όχι μόνο με το αξίωμα των “ίσων ευκαιριών”, αλλά και με την ενεργοποίηση της εκπαιδευτικής δικαιοσύνης για όλους. Ως εκ τούτου, αυξάνεται η απαίτηση από τους εκπαιδευτικούς να δημιουργούν εκπαιδευτικούς χώρους που ενθαρρύνουν την πρόκληση διεργασιών διδασκαλίας και μάθησης για όλους τους/τις εκπαιδευόμενους/ες/ες.
Οι Finkelstein, Sharma, και Furlonger (2019) περιγράφουν πέντε παρατηρημένες πτυχές της συμπεριληπτικής πρακτικής που επιτρέπουν στους/τις εκπαιδευτικούς να σχεδιάζουν μαθήματα που καταργούν τα εκπαιδευτικά εμπόδια για τους/τις εκπαιδευόμενους/ες/ες: (1) συνεργασία και ομαδική εργασία, (2) διδακτικές πρακτικές, (3) οργανωτικές πρακτικές, (4) κοινωνικές/συναισθηματικές/ συμπεριφορικές πρακτικές και (5) καθορισμός της προόδου.
- Ο τομέας της συνεργασίας και ομαδικότητας περιλαμβάνει πρακτικές που αφορούν τη συνεργασία των εκπαιδευτικών με άλλους εμπλεκόμενους φορείς, (π.χ. άλλους εκπαιδευτικούς, γλωσσολόγους, λογοθεραπευτές, ψυχολόγους, φυσιοθεραπευτές, καθώς και με μέλη της οικογένειας και εκπαιδευόμενους/ες).
- Η κατηγορία διδακτική πρακτική αφορά τη δημιουργία και την οργάνωση των διαδικασιών διδασκαλίας και μάθησης από τους/τις εκπαιδευτικούς. Ασχολείται με το ζήτημα του τρόπου μετάδοσης του διδακτικού περιεχομένου στους/τις εκπαιδευόμενους/ες/ες (π.χ. διαφοροποιημένη διδασκαλία, συμμετοχική διδασκαλία και μάθηση).
- Οι οργανωτικές πρακτικές περιλαμβάνουν την τροποποίηση του μαθησιακού περιβάλλοντος και τη διαμόρφωση της αίθουσας διδασκαλίας ώστε να αρθούν τα μαθησιακά εμπόδια και να καταστεί δυνατό να δημιουργηθεί ένα διεγερτικό και παρακινητικό μαθησιακό περιβάλλον για κάθε μαθητή/ρια.
- Η κατηγορία των κοινωνικών/συναισθηματικών/συμπεριφορικών πρακτικών αφορά τον τρόπο με τον οποίο οι εκπαιδευτικοί ενθαρρύνουν ένα θετικό περιβάλλον στην τάξη, όπου οι εκπαιδευόμενοι/ες αισθάνονται κοινωνικά και συναισθηματικά ενταγμένοι/ες, στο οποίο λαμβάνονται υπόψη οι συμπεριφορικές τους ανάγκες (π.χ. σαφής επικοινωνία των προσδοκιών και των κανόνων συμπεριφοράς, εποικοδομητική ανατροφοδότηση, παρακίνηση).
- Η τελευταία κατηγορία, ο καθορισμός της προόδου, περιλαμβάνει την εξατομικευμένη αξιολόγηση και παρακολούθηση των επιτευγμάτων των εκπαιδευόμενων (π.χ. διαφορετικές μέθοδοι αξιολόγησης, ατομικά εκπαιδευτικά σχέδια).
